Το άρθρο διερευνά μέσα από ποιες διαδικασίες τέθηκε σε κίνηση η εθνική πολιτικοποίηση των Ορθόδοξων πληθυσμών στον μετέπειτα ελλαδικό χώρο.

Το άρθρο αναφέρεται στη σχέση του Νεοελληνικού Διαφωτισμού με την επανάσταση του 1821, συγκεκριμένα με την ιδεολογική της προετοιμασία.

Η αστική άποψη,
κατά κανόνα, υποτιμά τους εμφυλίους πολέμους ως μία
θλιβερή και όχι καθοριστική εξαίρεση, που υπερβαίνεται
απ’ τους αντιμαχόμενους χάριν της εθνικής ενότητας και
της κοινής βούλησης για τη νίκη της Επανάστασης.

Μια οπτική που στρέφεται από τους πρωταγωνιστές και την κυρίαρχη ιστορία της Επανάστασης στο πλήθος που συγκροτεί την επαναστατημένη ελληνική κοινωνία.

Η χαραυγή του 19ου αιώνα είχε ακόμη την οσμή της επανάστασης η οποία θα άλλαζε πραγματικά τον κόσμο. Παράλληλα, είχε την μυρωδιά του μπαρουτιού των πολέμων οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είχαν σταματήσει καθ΄ όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Μαζί με τα νέα ιστορικά δεδομένα τα οποία προέκυψαν από τη Γαλλική Επανάσταση, […]

Η επανάσταση του 1821 ήταν κρίκος των αστικών επαναστάσεων που πραγματοποιήθηκαν στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα στη Γαλλία, στη Βόρεια και Νότια Αμερική, Ρωσία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία Σερβία, Βέλγιο, κ.α. Προέκυψε ως συνέπεια των κοινωνικοοικονομικών αντιθέσεων που οξύνθηκαν στην περίοδο μετάβασης από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό.

Τα Τετράδια Μαρξισμού επιχειρούν με το παρόν τεύχος να παρέμβουν στην έντονη συζήτηση με αφορμή τη συμπλήρωση των διακοσίων ετών από το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης. Εκατοντάδες άρθρα, εκπομπές και συνεντεύξεις και δεκάδες εκδόσεις κατέστησαν το ζήτημα της επανάστασης του 1821 το κεντρικό ιστορικό θέμα συζήτησης. Ενώ παλιές, παραδοσιακές αντιπαραθέσεις σχετικά με τη φύση και […]