-
Αυτός που εκπονεί το σχέδιο με σεβασμό στα υλικά*
Αν ο προορισμός του ανθρώπου είναι η υπερήφανη δικαίωση της ύπαρξής του, μόνον ο ποιητής μπορεί στην εντέλεια και όχι αποσπασματικά να την ενσαρκώσει. Κάθε ζωτική ψευδαίσθηση προς άγραν ζωής-χαμοζωής πρέπει ο ποιητής να την περιφρονήσει. Θα πρέπει να αποκαλύψει την υστεροβουλία της λήθης με την εγρήγορση της τέχνης του, που είναι η μνήμη στο μεγαλείο της. Γιατί ο ποιητής πρέπει να […]
-
Η δίκη της Χρυσής Αυγής και το λαϊκό κίνημα
Καμία εξουσία, που πηγάζει από ένα άδικο και εκμεταλλευτικό κοινωνικό σύστημα, δεν είναι σε θέση να αποδώσει δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και αρνούμαστε να ονομάζουμε έτσι την αστική δικαστική εξουσία, επιδαψιλεύοντάς της τον αυτάρεσκο ηθικό τίτλο, με τον οποίο, με τη συνενοχή της ρεφορμιστικής Αριστεράς, αυτοαποκαλείται εδώ και δεκαετίες. Όπως κάθε εξουσία, που πηγάζει από τα σπλάχνα του συστήματος, έχει έναν εκτεταμένο κατασταλτικό και ιδεολογικό ρόλο, […]
-
Καπιταλιστική διεθνοποίηση και επιστροφή στον «εθνικό προστατευτισμό»
Με αφορμή την εκλογή Τραμπ (Trump) στην προεδρία των ΗΠΑ και το Brexit, γίνεται συζήτηση για το αν η καπιταλιστική διεθνοποίηση (ή παγκοσμιοποίηση όπως αλαζονικά και παραπλανητικά έχει ονομαστεί) αναστέλλεται ή έστω επιβραδύνεται, με επίταση των διαδικασιών επιστροφής στη στοργική αγκάλη των ξεχωριστών εθνικών κρατών και αντίστοιχων μέτρων «εθνικού οικονομικού προστατευτισμού». Το θέμα χρήζει διεξοδικής μελέτης, ωστόσο, εδώ θα γίνουν μόνο ορισμένες […]
-
Οι «βέλτιστες πρακτικές», η ευελισφάλεια και η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στην ΕΕ
Φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από την υπογραφή της συνθήκης του Άμστερνταμ, η οποία καθιέρωσε την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Απασχόλησης (στο εξής ΕΣΑ). Ταυτόχρονα, συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προωθήσει τις πολιτικές της «ευελισφάλειας», με στόχο να «θεραπεύσει» αρνητικές επιδράσεις που είχε η προώθηση των πολιτικών αύξησης της «ευελιξίας» στην ποιότητα της ζωής και την ασφάλεια των εργαζομένων. […]
-
Διακήρυξη της Ρώμης: 60 χρόνια ΕΕ
Ήταν 25η Μαρτίου του 1957 όταν στην ιταλική πρωτεύουσα οι αρχηγοί έξι κρατών της κεντρικής –κυρίως– και της νότιας Ευρώπης υπέγραφαν τη συνθήκη της Ρώμης ως ιδρυτική πράξη της ΕΟΚ, η οποία διαδεχόταν την από το 1952 συσταθείσα Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα. Τα διακυβεύματα ήταν εξαιρετικά σοβαρά. Η ανάπτυξη μιας ενιαίας αγοράς συμβάδιζε ως στόχος με την αναχαίτιση του […]